Dolina Kobylańska
Dolina Kobylańska, zwana czasami Karniowicką lub rzadziej Jarem Kobylańskim ma długość około 3-4 km. Od południa rozpoczyna się skalną bramą, za którą ciągnie się kręty, bezleśny, wąwóz. Z jego zboczy wznoszą się liczne skałki o nieprzeciętnym bogactwie form. W śród nich można zauważyć występowanie typowo górskich formacji skalnych typu: grani, bloków, ścian lub murów skalnych. Występujące tu formy skalne to przeważnie wapienne turnie które dzięki swej malowniczości uzyskały oryginalne nazwy nadane przez wspinających się tu taterników. Dla przykładu warto wymienić choćby: Turnia Bodzio, Turnia Żabi Koń, Okręt, Mnich, Wronia Baszta, Zębata Turnia itp.
W niszy w ścianie skalnej Turni Żabikoń w 1914 roku po objawieniu NMP założona została kapliczka Matki Boskiej. Prowadzą do niej z dna dolinki drewniane schody, które później zostają zastąpione kutymi w skale. We wnęce skalnej z której rozlega się malowniczy widok na dolinkę znajduje się ołtarzyk z figurką MB a po lewej stronie widnieje wmurowana tablica.
W północnej części, do której łatwo się dostać od strony Będkowic, skaliste stoki porośnięte są bogatym lasem mieszanym, dzięki czemu Dolinka ta mimo swej małej długości jest dodatkowo urozmaicona. Znajdujące się w górnym odcinku doliny źródło Kobylanki zostało uznane za pomnik przyrody.
Dolina Kobylańska stanowi mekkę dla uprawiających wspinaczkę skałkową oraz dla weekendowych turystów.
Oprócz malowniczości doliny nie można zapomnieć o jej znaczeniu dla nauki. Mimo dużego nasilenia ruchu turystycznego w tym miejscu zachowała się tu duża różnorodność szaty roślinnej - w górnym odcinku przeważają lasy grądowe oraz młodniki brzozowe i sosnowo-dębowe, na masywach skalnych występują natomiast zbiorowiska roślinności kserotermicznej zaroślowej i murawowej. Dolny odcinek zajmują głównie murawy kserotermiczne, pastwiska i rzadkie zagajniki brzozowe. Liczne natomiast są murawy naskalne. Dno doliny zajmują żyzne pastwiska. W górnej części lewego zbocza koło wylotu Doliny znajdują się zgrupowania brzozy ojcowskiej, oraz jedyne na Wyżynie stanowisko krzewiastej brzozy Szafera.
Skały: Ponad Gnój Turnia, Kula, Skałki przydrożne, Przydrożna Skała 2, Mnich, Żabi Koń, Dzwon, Turnia Marcinkiewicza, Filar obok Garażu, Szara Płyta, Wysoka Płyta, Turnia z Krokiem, Zjazdowa Turnia, Turnia Długosza, Turnia z Krzyżem, Bodzio, Cycówka, Czarna Ścianka, Postrzępiona Turnia, Dwoista Turnia, Rozwalista Turnia, Żłobista Turnia, Okręt, Ściana pod Okrętem, Żabka, Krucha Turnia, Płetwa, Turnia Marcinkowskiego, Tarasowata Turnia, Pieninki, Skalny Mur, Wronia Baszta, Podcięta Turnia, Omszała Turnia, Obelisk, Sępia Baszta, Szeroki Mur, Bliźnięta, Chorobliwa Grań, Dziurawa Turnia, Szeroka Turnia, Jastrzębia Turnia, Pochyła Grań, Słoneczna Turnia, Lotniki, Brzuchata Turniczka, Samotna Skała
Dolina Prądnika
Dolina Prądnika - jest najdłuższą i najpiękniejszą spośród jurajskich dolinek podkrakowskich. Jej długość od źródeł do Hamerni, gdzie traci charakter jurajskiej dolinki, wynosi około 15 km. Dnem płynie Prądnik, którego źródła znajdują się w Sułoszowej, a do Wisły wpływa na Dąbiu w Krakowie pod nazwą Białuchy.
Szczególnie interesująca jest dolina w swojej środkowej i górnej części, gdzie wystepują oryginalne formy skalne z licznymi jaskiniami, bujną roślinnością, oraz znajdująca się koło Hamerni (dawna kuźnia) enklawa Parku Ojcowskiego ze stanowiskiem brzozy ojcowskiej.
Największą wartość przyrodniczą obszaru Doliny Prądnika stanowi występująca tu fauna i flora oraz urozmaicone formy geomorfologiczne krajobrazu. Na obszarze specjalnej ochrony siedlisk "Dolina Prądnika" spotykać można powstałe w wyniku erozji wapienne ostańce, oraz około 300 jaskiń, szczeliny i formy skalne o oryginalnych kształtach.
Dolinę Prądnika w granicach Ojcowskiego Parku narodowego porastają głównie lasy liściaste z grabami, dębami i lipami. Występują tu również reliktowe lasy górskie: las jaworowy i buczyna karpacka. Na zboczach wykształciły się zbiorowiska kserotermiczne oraz wapieniolubne zbiorowiska naskalne. Poza granicami Parku, Prądnik przepływa przez tereny rolnicze, wśród których przeważają łąki i pastwiska, oraz zabudowa wiejska.
Dnem doliny biegnie szlak pieszy i rowerowy w kierunku Ojcowa